Kestane nemli, ılıman ve serin iklimleri sever. Soğuk bölgelerde kestane güney kısımlara, sıcak bölgelerde ise kuzey kısımlarına kestane dikilmelidir. Kışın -30 dereceye kadar dayanan bir bitkidir. Ancak ilkbahardaki geç donlara dayanıksızdır. Yazın fazla sıcaklardan kolay etkilenir. Bu meyvelerin içinin boşalmasına neden olur. Yüksek sıcaklıktan ziyade mevsimin yağışsız yani kurak geçmesi kestaneyi daha fazla etkiler. Gölgeyi sevmesine rağmen, kuzeyde daha fazla ışığa gereksinimi olur. Yağış ortalaması yıllık 600-1600 mm olan bölgelerde rahatlıkla kestane yetiştirilebilir. Çiçeklenme döneminde yağış fazla olursa, döllenme olumsuz etkilenir. Bu yüzden fazla yağış kestane yetiştiriciliğinde iyi değildir. Yağışların düzenli olması önemlidir.

Kazık köklü bir bitki olan kestane gevşek yapılı toprakları, geçirgen ve hafif olanları sever. Volkanik kaynaklı olan potasyum bakımından zengin olan topraklar daha iyidir. Killi ve ağır topraklarda kestane mürekkep hastalığına daha kolay yakalanır. Çukur vadiler daha soğuk olacağından kestane buralarda yetiştirilmemelidir. En iyisi yamaç arazilerde kestane bahçesi kurulmasıdır.

Kestane vejatatif yolla daldırma ve çiçeklerin köklendirilmesi yöntemiyle çoğaltılır. Bunun için en uygun yöntem aşılamadır. Burada kaliteli tohum kullanılması önemlidir. Çimlenme gücü yüksek tohumlar kullanılmalıdır. Ortam nemli ve soğuk olursa kestane tohumlarının çimlenme gücü yüksek olur. Tohumla üretimde ön işlem katlama yapılmalıdır. Nemli ve soğuk ortamda katlama için 3 ay yeterli olur. Bu işlemde tahta sandıklara 3-4 cm kalınlıkta perlit ya da temiz dere kumu konularak, bir sırada meyve konur. Meyveler ise kabuklu olarak konmalıdır. Katlamadan sonra tahta sandık fungusistli suyla sulanmalıdır. Daha sonra 0-4 derecedeki yere konulan sandıklar burada bekletilmelidir. Katlama işleminden sonra buradan alınan tohumlar ekilecek araziye sıralı şekilde ekilir.

Kestane üretimi aşıyla da yapılır. Aşıyla üretilen fidanların birisi anaç fidandan, diğeri altlık fidandan gelen 2 farklı genotip olur. Altlık olan yeni fidanın kökünü, anaç aşı kalemi de yeni fidanın gövdesini oluşturur. Aşı kalemlerinin seçiminde, hastalığa dayanıklı olan yaşlı bireyler seçilmelidir. Ayrıca verimliliği, meyve iriliği, erkencilik, meyve rengi, tadı, rengi, parlaklığı, sertliği gibi unsurlarda dikkate alınmalıdır.

Kestane yetiştiriciliğinde yer ve toprak seçimi önemlidir. Geçirgen, havadar, derin topraklar tercih edilmelidir. Denizden en az 400 metre yükseklikte kestane bahçesi oluşturulmalıdır. Bu bahçe fidanların ekilmesiyle, doğal yetişen ağaçların aşılanmasıyla kurulabilir. Çiçeklenme döneminde birbirine uygun olan tozlayıcı türler seçilmelidir. Dikim aralığı 10-12 metre olmalıdır. Kestane ağaçları ortalama 15 metre yükselebilir. Dikim yapılacak çukurlara 150-200 gram kompoze gübre verilir ve toprakla karıştırılır.

Kestane budama için en fazla kullanılan yöntem doruk dallı terbiye yapmaktır. Ağaçlar belirli bir yüksekliğe geldiği zaman doruk dal kesilir. Dikimden sonraki ilk yılda fidanlara neme göre 2-3 sulama yapılır. Daha sonra sulama yapılması zararlı olur. Arazide eğim fazlaysa seki yapılması gerekir. Nemin korunması içinde malçlama yapılmalıdır.

Kestane yetiştiriciliğinde hasat dönemi Eylül başından itibaren Ekim ayı ortalarına kadar devam eder. Ağaçlarda doğal renginde meyveler olduğunda, hasat zamanı olduğu anlaşılabilir. Tüm meyveler birden olgunlaşmaz. Hasatta gün ışığında fazla bekletilmeden meyvelerin toplanması gerekir. Gün aşırı hasat yapılabilir.

0 Yorum Yapılmış "Kestane Yetiştiriciliği"
Kayıtlı yorum bulunamadı ilk yorumu siz ekleyin