Kestane ağacı, -30 dereceye kadar dayanabilen ağaçlar arasında yer alır. Ancak, ilkbaharın geç donlarına ve sonbaharın ilk donlarına karşı hassas bir bitkidir. Yıllık yağış ortalaması 600-1500 mm olan bölgelerde rahatlıkla yetişir. Çiçek döneminde fazla yağış almayan bölgelerde yetiştirilmesi önemlidir. Aşırı yağış, mantar hastalıklarına neden olarak yaprakların dökülmesine sebep olabilir.

Kestane ağacı, kazık köklü olduğu için toprağın gevşek ve geçirgen olmasını gerektirir. Potasyum bakımından zengin topraklarda kolaylıkla yetişir. Ağır ve killi topraklarda mürekkep hastalığına yakalanma riski artar, bu nedenle bu tür topraklarda yetiştirilmesi zorlaşır. Soğuk olan çukur bölgelerde kestane ağacı yetiştirilmemesi tavsiye edilir. Yamaç araziler, kestane bahçesi için oldukça idealdir.

Kestane ağacı, daldırma ve çeliklerin köklendirilmesi yöntemleriyle çoğaltılabilir. En çok uygulanan ve güvenilir yöntem aşılamadır. Bu süreçte kaliteli kestane ağaçlarının tohumlarının kullanılması önemlidir. Tohumların çimlenme gücünün yüksek olması gerekmektedir. Soğuk ortamlarda 3 aylık sürede çimlenme meydana gelir. Çöğür ile kestane üretiminin sıra arası 80 santim, sıra üzeri 30 santim aralıklarla şaşırtılıp yapılır. Katlanmadan dikilen tohumların çimlenme oranlarını artırmak için 10 santim derinlikte harçlı toprağa ekilmesi, tohumun üzerine 4 santim civarında harçlı toprağın atılması ve yanmış çiftlik gübresi ile gübrelenmesi oldukça önemlidir.

Kestane ekimi yapılmadan önce arazinin gerekli şekilde sürülmesi ve toprağın havalandırılması gerekir. Kestane ağacının dikileceği aralıkların belirlenip işaretlenmesi ve 15-20 metre arasında araziye uygun boşluklar bırakılarak ağaç dikilecek alanların belirlenmesi gereklidir. Arazinin yapısına göre kurulacak kestane bahçesi üçgen veya kare şeklinde düzenlenebilir. Dikilecek çukurların önceden 50 santim derinliğinde açılarak kompozit gübre ile gübrelenip, çukurun üzerine bir miktar toprak atılması sağlanmalıdır. Çukura atılan gübrenin kestanenin kökü ile temas etmesinden kaçınılmalıdır. Gerekli uygulamalar yapıldıktan sonra tüm çukurlara kestane fidanı ekimi gerçekleştirilir.

Dikilen fidanların belirli bir süre sürgün vermesi için gerekli budama yapılmalıdır. En yaygın uygulanan sistem doruk dallı terbiye sistemidir. Bu sistemde, ağaç belli bir yüksekliğe ulaştığında dorukta kesilir. Ağacın dört yönünü kapsayacak şekilde budanması, ana dalların birbirine yakın olmaması ve güneş alımını engelleyen sürgünlerin kısaltılması gerekir. Genç yaşlarda aşırı budama yapmak verimi düşürürken, yere yakın dalların kesilmesi oldukça önemlidir.

Kestane ağacı fidanı dikildiği zaman yılda üç kez sulanması yeterli olacaktır. Sonraki yıllarda kestane ağacı ürün vermeye başladığında sulama yapılması sakıncalı olabilir. Bu sebepten dolayı, ağaçların gerekli boya ulaştığında sulanmaması tavsiye edilir.

Kestane ağacına gerekli bakım yapıldıktan sonra Eylül başlarında ve Ekim ortalarında hasat yapılır. Dikenli yumakların içerisinde bulunan kestane, doğal rengini aldığında meyvelerin görülmesiyle hasat zamanı geldiği anlaşılır. Meyveler aynı anda olgunlaşmadığı için hasat, yere düşen meyvelerin toplanması ile yapılmalıdır. Meyveler gün ışığında bekletilmeden sabah erken saatlerde toplanmalıdır. Eğer ağaç sırıkla çırpılarak hasat yapılacaksa, bu işlem dal kırılmasına ve yaprak dökülmesine sebep olduğundan gelecek yılki hasatta verimin azalmasına yol açabilir. Bu sebeple yere düşen kestanelerin toplanarak hasat yapılması önerilir.

Kestane ağaçlarına gerekli bakım yapılması oldukça önemlidir. Kestane içine girip beslenen zararlı böcekler, meyve içinde pislik bırakarak meyve dökümüne ve meyvelerin değerinin düşmesine sebep olabilir. Kestane içine kurtlar genellikle hasat zamanına yakın ortaya çıkar ve içinde kalan larvalar hasattan sonra yayılır. Depolarda çoğaldıkları için gerekli ilaçlamaların yapılması zararlıların meyve içine girmesini engeller. Ayrıca, mürekkep hastalığı gibi kestane ağacına zarar veren hastalıklardan korunmak için de gerekli uygulamaların yapılması gerekir. Mürekkep hastalığı, ağacın kök bölgesinde siyah çürüklere ve lekelere neden olur. Kök boğazında kabuk kaldırıldığında siyah ve mavi bir sıvı oluşumu gözlemlenir. Daha sonra ağacın yapraklarında sararma ve sürgün kollarında kuruma meydana gelir. Mürekkep hastalığı için gerekli ilaçlamanın yapılması şarttır.