Kestane tohumu, Güney Avrupa ile Güneybatı ve Doğu Asya'da yaygın olarak tüketilen bir besin kaynağıdır. Orta Çağlarda, özellikle Güney Avrupa'daki orman toplulukları için önemli bir karbonhidrat kaynağı olarak kullanılmıştır. Kestane unu oldukça besleyicidir ve bu nedenle bu bölgelerde temel gıda maddesi olarak tercih edilmiştir.

Kestane tohumları, çeşitli şekillerde tüketilebilir:

Genellikle "kestane kebap" olarak bilinen yöntemde, kestane tohumları üst kısımları hafifçe çizilerek 200-220 °C sıcaklıkta 10-15 dakika fırında pişirilir.

Kestane, ayrıca çeşitli çörek, kek ve pasta tariflerinde de kullanılır. Özellikle Bursa ve İzmir'in Ödemiş ilçesindeki Bozdağ'da üretilen "kestane şekeri" olarak bilinen tatlı türü oldukça popülerdir ve büyük miktarlarda üretilmektedir.

Kestane, kış mevsiminde -30°C'ye kadar dayanabilmektedir. Ancak, ilkbaharın geç ve sonbaharın erken donlarına karşı hassastır. Yıllık yağış ortalaması 600-1600 mm olan yerlerde yetişir. Çiçeklenme döneminde fazla yağış, döllemeyi olumsuz etkilediği için kestane fazla yağışı sevmez. Fazla yağış, mantar hastalıkları nedeniyle yaprakların dökülmesine neden olabilir.

En yaygın kullanılan sistem doruk dallı terbiye sistemidir. Doruk dalı egemen olan bu sistemde ağaç belli bir yüksekliğe ulaştığında zirve dalı kesilir.

Kestanenin meyvelerini olgunlaştırması için çiçek açımından hasada kadar günlük ısı toplamının 2000-2300 °C olması gerekmektedir. Kestane, kışın düşük sıcaklıklarda -30°C'ye kadar dayanabilir, ancak ilkbaharın geç ve sonbaharın erken donlarına karşı hassastır. Yazın aşırı sıcaklıklardan değil, ancak kuraklık nedeniyle yağışsız dönemlerde etkilenir.

Kestane, yıllık yağış toplamı 600-1200 mm olan yerlerde susuz yetişebilir. Bu nedenle yağış, kestane yetiştiriciliği için önemlidir. Çiçeklenme döneminde yağan yağışlar meyve tutumunu olumsuz etkiler.

Kestane, kazık köklü bir bitkidir. Bahçe oluşturulacak yerin toprağının gevşek yapılı ve derin olması gereklidir. Potasyumca zengin topraklar tercih edilmelidir. Toprak pH'ının 5,5-6 dolaylarında olması istenir. Zor, killi ve su geçirgenliği düşük topraklar tercih edilmemelidir. Genellikle bu tip topraklarda mürekkep hastalığı kolayca oluşabilmektedir.

Daldırma ve çeliklerle köklendirme yöntemleri kullanılsa da en yaygın ve güvenilir yöntem aşılı fidan ile üretimdir. Aşılama için Haziran sürgün göz aşısı kullanılmalıdır. Kestane tohumları, 0-4 derecede 3 aylık bir katlama sonucu olarak %90 oranında bir çimlenme gösterir. Tohumlar, katlanmadan önce mantar ilaçları ile ilaçlanmalıdır. Katlamadan çıkan tohumlar, 70-80 cm sıra aralığında ve 30 cm sıra üzerinde ekilirler. Kazık köklü olduğu için kök ucunu kesmek, saçak kök yapmasını sağlar. Aynı yılın Haziran ayında aşılanma yapılmalıdır. Aşılı fidan, kış mevsiminde durgun dönemde bahçeye dikilmelidir. Diğer kullanılan anaçlar Maravel ve Marigoule'dir. Bu anaçlardan elde edilen çelikler köklendirilip, üzerine kültür çeşitleri aşılanır.

Bahçe yeri seçerken toprak ve yer faktörleri dikkate alınmalıdır. Toprağın geçirgen, havalanır ve derin olması gereklidir. Zor topraklar risklidir. Soğuğun toplandığı çukurlar ve vadilerde kestane yetiştiriciliği açısından tehlikeli sayılmaktadır. Deniz seviyesinden en az 400 metre yüksekliklerde plantasyonlar kurulmalıdır. Dikim aralıkları yeni bahçe kurarken 7mX7m, 8mX8m olarak tercih edilmelidir. Dikim anında yapılacak işlemler arasında dikim çukuruna 150-200 g kompoze gübre ve üzerine ahır gübresi verilmelidir. Dikim çukuru 40-50 cm genişlik ve derinlikte olmalıdır.